سلام!
کارنامه ها اومد... فک کنم همه ی اونایی که باید می دیدن , دیدن.
نمیگم چطور بود. ایشالا که خوب بوده باشه. اما...
میگم اینو.. چیزی که امروز وقتی کارنامه ام رو دیدم ,ب قشنگی دیدم.:
ی وقتایی, فراموش می کنی اونی که بالاست, اونی که از رگ گردنت هم بهت نزدیکتره, اونی که همیشه ی همیشه هواتو داره,اونی که آرزوهاتو بهش میگی و اونی که خیلی دوست داره,
بیشتر از اونی که ازش خواستی و انتظارشو داشتی, بهت میده.
اونقد که هیچی نداری واسه تشکر ازش: هیچی.. جز ی بغض و ی چشمی که اشک شوق توش جمع شده..
بخشندگی رو یادت میاره.
همیشه بهترینارو ازش بخواه... اون بهتر از اونو بهت میده. میگی نه, امتحان کن..
همیشه بخواه ازش و واسه چیزی که خواستی یا تمــــــــــام وجودت تلاش کن, می بینی که بهت میده.
شکــــــــر. ممنون خدا. کاش میشد ما هم مث تو, مث تو که نه.... ی کوچولو بخشنده تر بودیم تا چیزی جز ی تشکر خشک و خالی بهت میدادیم.
من_ بنده , هیچی ندارم بگم, جز: دوســـــت دارم . همین.